SENIORENSOOS - DE LAUWERKRANS

Met de fruitautomaat, de flipperkast, de Bimbo box en de trein is alles begonnen.
Al deze apparaten werken echt.

Op 13 september 2009 kochten Margriet van Loon en ik ieder een "winkel" om daar een senioren soos in te gaan maken.
Wij hadden nl. een treintafel, een flipperkast , een bimbo box en een fruitautomaat gemaakt tijdens diverse workshops o.l.v. Bert Aarts.
En daarvoor zochten we een bestemming. Een soos voor senioren leek ons een uitstekend idee.
Tijdens een beurs zijn we op zoek gegaan naar een geschikt pand.

Nooit gedacht dat ik ooit nog eens een parketvloer zou maken.
Allereerst een ontwerp gemaakt, daarna hout gekocht. Toen moest dat hout in heel veel kleine stukjes gezaagd worden. Om dit veilig te kunnen doen heb ik eerst, met hulp, een zaagbak gemaakt van een oud sigarenkistje. En toen maar zagen..........eindeloos veel kleine stukjes en die daarna weer aan elkaar geplakt moesten worden! Ook Margriet maakte een parketvloer.
En trots dat ik was toen mijn vloer klaar was!

Nu werd het tijd om weer eens wat aan de buitenkant te doen. Met behulp van een mal en steentjespoeder stenen gemaakt. Helemaal tevreden waren we niet toen het af was. Later heben we nog met acryl- en waterverf het cement tussen de stenen en de stenen zelf wat meer
kleur gegeven.
En op de bovenramen glas in lood gemaakt. Met behulp van dun lood en glasverf. Een secuur en leuk werkje.
En kijk eens hoe leuk dat staat met het licht aan en de treintafel voor het raam. Helaas besloot ik later om de  soos in de kast te zetten zodat dat mooie front er niet meer voor past.

Nu moet de inrichting vorm gaan krijgen en is het belangrijk om te weten wat voor een soort soos het gaat worden en voor welke mensen. Hierover verschillen Margriet en ik erg van mening.
Waar bij de soos van Margriet "vrijheid blijheid" voorop staat; bij mijn soos zijn het meer de "normen en waarden".
Bij Margriet is iedereen welkom, mag er gerookt en gedronken worden, er loopt een huisvarkentje rond, en de geestelijke staat van de bezoekers is niet belangrijk.
Iedereen doet maar een beetje wat hij/zij wilt. Mijn soos was vroeger op christelijke grondslag. Dat is nu niet meer zo, maar toch is deze invloed nog merkbaar.
Er zijn verschillende clubs zoals: een hobbyclub, een handwerkclub, een bridge/klaverjasclub en een leesclub. Wat er in de handwerk- en hobbyclub gemaakt wordt is van goede kwaliteit en het meeste gaat eens in het jaar in de verkoop voor een goed doel. De bezoekers van de soos zijn mensen die altijd hard gewerkt hebben en nu met soortgenoten vele prettige uren willen delen. Er mag best wel gedronken worden, maar op zijn tijd en met mate. Dit hoeft niet aan de bezoekers uitgelegd te worden, zij doen dit vanzelf.
De naam Lauwerkrans benadrukt dit. Men mag na gedane arbeid op zijn lauweren rusten maar men wordt ook gelauwerd na een arbeidzaam leven. En omdat wij allebei een ander soort soosbezoekers op het oog hebben worden onze soosen ook heel verschillend.
Wel leidt dit soms tot heftige discussies tijdens het werk.

Er moesten  meubels gemaakt worden. Dat had ik nog nooit gedaan dus leek het me het verstandigst om te beginnen met de meubels voor de treinkamer. Zelf had ik de kastjes getekend maar hoe vaak ik niet vergeten ben om rekening te houden met de dikte van het hout. En dan steeds maar weer overdoen. Het heeft veel hout gekost maar ik heb er ook veel van geleerd. De deurtjes van de bovenkastjes had ik zo mijn best op gedaan. Ze sloten perfect  toen ze nog niet geverfd waren. Helaas konden ze na het verven niet meer open. Weer wat geleerd.
Maar de hobby ruimte had meubels en een werkblad.
Nu moest er nog gereedschap komen.

Leuk vond ik het ook om mijn eigen gereedschap in miniatuur na te maken.
Zoals de Proxxon boor op standaard , de schuurschotel, de figuurzaagmachine en de zaagmachine

En toen bleken de barkrukken die ik voor bij het werkblad in de treinkamer gekocht had, veel te laag te zijn. Dus eerst maar een laag zelfhardende klei op de kruk en daarna een mooi lapje leer er omheen. Zo zien ze er eigenlijk veel mooier uit.

De wanden van de treinkamer zijn eerlijk verdeeld.
Op de rechterwand hangen posters van treinen en op de linkerwand hangt alles wat met schepen en de zee te maken heeft. Want 2 x per week is hier de treinenclub, 2 x per week de botenclub en 1x per week de reparatieclub. Zij repareren kapot speelgoed, kapotte meubels en maken van allerlei voor de soos.

Tot zover de treinkamer.
Nu begeven we ons naar de grote kamer die er nog steeds zo uitziet He, loopt daar net iemand weg????

Ik ben begonnen met het maken van een bar. En hoewel senioren bekend staan als behoorlijke drinkers, is dat hier geen probleem.
Eerst was de achterkant van de bar helemaal dicht maar toen zei Margriet: "dat is niet handig. Als je de onderkant open zaagt kun je er een krat bier neerzetten. En daar had ze gelijk in.
Meteen geoefend met het maken van een sierrand met de zaag.

De zaag, die eerst mijn grootste vijand was, is nu mijn grootste vriend geworden. Ik durf van alles te zagen.
Maar bij Margriet pakte het niet helemaal goed uit.

Loes Diebels was zo aardig om ons te helpen met het maken van de pruiken. Een gezellige dag lang hebben we hard gewerkt maar toen had ik dan ook 3 pruiken klaar.
Helaas........
Het was die dag vreselijk warm en op mijn werkkamer en het raam stond open. 's Avonds kwam er onweer en vergat ik het open raam.
Het regende in, precies op de poppen. Alles kleddernat en de geplakte pruikjes lagen helemaal uit elkaar.
Niets meer aan te doen, alles kon zo de prullenbak in.

De bridgetafel is nu compleet, er is een kapstok en er zijn lampjes opgehangen. Het wordt zo gezellig!

Nu de kaarttafel met stoelen klaar is ontbreken er alleen nog maar 2 fauteuiltjes.
In een Engels blad vonden we een patroon maar dat werd achteraf veel te groot. Dus hebben we maar een eigen patroon gemaakt.
De dame bij de stoel is blij dat die fauteuiltjes klaar zijn want haar gezondheid laat te wensen over.
Al vanaf  haar geboorte heeft ze 1 been dat korter is en dus aangepaste schoenen. Maar nu moet ze ook nog bestraald worden voor borstkanker. Gelukkig vind ze in de soos ontspanning en een luisterend oor.

Mag ik u voorstellen?  De leden van de Lauwerkrans

De Feestelijke opening op 20 november 2010

Dit is  "Soosjaal", de soos van Margriet

Aan het eind was er nog een glaasje advocaat of boerenjongens en toen was deze  "dag met een gouden randje" teneinde.
Maar Margriet en ik hebben alweer een volgend project bedacht.

Hier kunt u een filmpje kijken van de seniorensoos De Lauwerkrans in Kerstsfeer:  https://www.youtube.com/watch?v=uWZ7eWKgG4E